ПЕРШАЯ СУСТРЭЧА (ЭСЭ – драматычны абразок)
Спірыдон Вікторыя, вучаніца 9 “А” класа СШ №12 г.Гродна : спасылка
<meta charset="utf-8" />
Лічба 130 у абрамленні васількоў і партрэт Максіма Багдановіча ў нашым класе нагадваюць нам аб юбілеі знакамітага паэта і аб тым, што ён жыў у нашым горадзе. Настаўніца размясціла для нас фотагалерэю. Многае мне знаёма, а вось адзін са здымкаў прыцягвае маю увагу. Углядаюся ў маладыя ўсмешлівыя твары, перачытваю подпіс: “У апошнія гімназічныя гады Багдановіч пазнаёміўся з сям’ёй свайго аднакласніка Рафаіла Какуева і стаў часта бываць у іх, псябравўшы не толькі з братамі, але і іх сёстрамі – Аняй і Варай. У доме Какуевых Максім знайшоў гасціннасць, утульнасць, дружную адукаваную кампанію равеснікаў”. Перачытваю і для сябе дадаю: знайшоў і каханне, але… Ды гэта “але” будзе пазней, а пакуль – радасць. Я гляджу на здымак і спрабую ўявіць першую сустрэчу Максіма з Аняй Какуевай.
Вось гэты ўтульны дворык, сядзяць Аня і Вара, уваходзяць Рафаіл і Максім.
Рафаіл. Заходзь, Максім. Дазволь пазнаёміць цябе з маімі сёстрамі.
Багдановіч Максім – мой аднакласнік і сябар. А гэта Вара і Аня.
Аня. А мы, ужо можна лічыць, знаёмыя. Мы бачылі вас на канцэрце ў гімназі.
Вара. І Рафаіл з Мікалаем столькі расказвалі пра вас.
Рафаіл. Так. Вось учора распавядаў, як ты вершамі расчуліў настаўніка матэматыкі. (падрабляючы паставу і голас выкладчыка) Маё здзіўленне бязмежна, пан Багдановіч! Ваш малодшы брат Лёва захоплены матэматыкай, ужо рашае задачы з праграмы універсітэта, а што, калі не сакрэт, вас цікавіць?
Усе смяюцца.
Аня. (напоўжартам) А што, калі не сакрэт, цікавіць Максіма Адамавіча?
Максім. Мне падабаецца літаратура… паэзія…
Вара. Які ж верш вы чыталі настаўніку матэматыкі?
Рафаіл. А я хіба не казаў? Свой уласны!
Аня. Вы пішаце вершы?
Максім. Толькі спрабую.
Рафаіл. Ён у нас сціплы! Яго вершы ўжо друкаваліся ў газеце. Ён нам чытаў.
Максім. Я пішу па-руску і па-беларуску.
Аня. (здзіўлена) Па-беларуску?
Максім. Так, я пяцігадовым пакінуў радзіму, але да нас часта прыязджаюць сёстры бацькі, яны ведаюць шмат беларускіх песень, казак. Да таго ж этнаграфічныя запісы бацькі, газеты, хатняя бібліятэка. Мяне зацікавіла міфалогія, фальклор. Я адкрыў для сябе славутых асветнікаў і гуманістаў, увогуле багатую спадчыну беларусаў.
Аня. Вы так захоплены мінулым?
Максім. Не зусім, але лічу, што нельга абысціся без памяці пра даўніну, бо там знаходзяцца сапраўдныя скарбы. Якія неабходны сучаснасці і будучыні.
Аня. У гэтым я з вамі згодна. Вось і прачытайце што-небудзь па-беларуску.
Максім. Я прачытаю вам верш , які назваў “Вечар”
Месяц круглы ўстаў на небе,
……………………………..
Пра няшчаснае каханне
Нехта запявае.
Голас полем пракаціўся,
У бары аддаўся:
“А дзе ж тая крынічанька,
Што голуб купаўся?”
І снуюцца сумна ў сэрцы,
Уюцца адгалоскі
Роднай песні, простай песні
Беларускай вёскі…
Аня. Як шчыра і пранікнёна. Мне вельмі падабаецца. Я раней ніколі не чула беларускую гаворку, але амаль усё зразумела. Вы ўжо друкаваліся па-беларуску?
Максім. У Вільні, там выдаецца беларуская газета “Наша ніва”. Я дасылаю туды свае вершы. Некаторыя з іх там надрукаваны. У мяне ёсць мара. Хачу паехаць пасля заканчэння гімназіі на радзіму, а вучыцца далей хацелася б у Пецярбургу, на філалагічным…
Аня. Вось цётка і бацька таксама хочуць паслаць мяне ў Пеярбург, каб там я вучылася музыцы.
Вара. Гэта ўсё цудоўна, але я думаю, што будучае ўсё-такі, напэўна , за навукай, а не за мастацтвам.
Максім. Не магу пагадзіцца. Цяпер, напрыклад, заўважаеца вялікая цікавасць да ўсходяй паэзіі. Я нядаўна пазнаёміўся з вершамі Тагора, вось дзе сапраўдная паэзія.
Я зраблю маё жыццё простым і прамым,
Як трысняговая жалейка,
Каб Ты напоўніў яе музыкай…
Аня. Так, гэта сапраўдная паэзія.
Вара. Мы, відаць, стамілі госця. (устае) Прапаную папіць гарбаты.
Рафаіл. Я дапамагу і прынясу кнігу, якую абяцаў. (Рафаіл і Вара выходзяь)
Максім. (да Ані) Вечарэе. Вам падабаецца глядзець у начное неба?
Аня. Вельмі. Я веру ў тое, што кожная зорка – гэта душа чалавека і што чалавек павінен ісці за сваёй зоркай. Вось гляньце ў неба, бачыце, як зоркі вандруюць, блукаюць па небе, а нам здаецца, што яны падаюць.
Максім. А ў вас ёсць любімая зорка?
Аня. Ёсць. Мая любімая зорка “Венера” (выходзяць)
